บทที่ 222 หัวใจที่หายไป (75%)

เธอฟื้นขึ้นมาด้วยสภาพอิดโรย ไม่มีแรงแม้แต่จะขยับเปลือกตา กว่าจะสามารถลืมตาได้ก็กินเวลาไปหลายนาที กะพริบตาปรับรับแสงจ้า แล้วสิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าเหี่ยวย่นตามกาลเวลาของคนแก่คนหนึ่ง ท่าทางที่อีกฝ่ายจ้องมองเธอนั้น สัมผัสได้ถึงความร้อนใจ กังวล และเป็นห่วง

ความอบอุ่นสายเล็กๆ แล่นวาบไปจับขั้วหัวใจ ทำใ...